آئـیـنـه ای و سـهــم دلـت آه مـی شـود            وقتی که هم نوای غـمت چاه می شود

غـرق عزای فـاطمه هستی هـنوز که            ايـنـقـدر ناله های تو جـانکـاه می شود

در چشمهات طاقت ماندن نمانده است            شب رفتني شده ست و سحرگاه می شود

خـون سرت دهد به زميـن بـاز آبــرو            وقـت ظـهـور سـرّ فـدیـنــاه مـی شــود

تو مي روي و دست يتيمان تو چه زود            از آسـتـان لـطـف تو کـوتــاه می شـود

امروز اگر که فرق شما را شکسته اند            در کـربـلا چه با سـر آن ماه می شود

در ازدحـام نـیـزه و شمشیـرها سرش            آمـــادۀ ســـلــوک الــی الله مــی شــود

از اشـک خـيـز عـلـقـمه تا شامِ هلهله            بـا بـي کـسـِّي قـافـلـه هـمـراه می شود